شیوه هاى تربیتى در مکتب جعفرى
در این نوشتار برآنیم تا با نگاهى به مکتب اخلاقى و تربیتى امام صادق(علیه السلام) گوشه هایى از رفتار و گفتار و شیوه هاى تربیتى آن بزرگوار را فراروى خوانندگان قرار دهیم.
1. ابراز محبت به کودکان
پیشوایان معصوم (علیهم السلام) به کودکان، خانواده و اطرافیان خویش محبت بسیار و شخصیت آنها را تقویت مى کردند و با احترام، تحسین و تشویق، اشتیاق درونى آنها را بارور و عکس العمل آنان را در برابر پدیده هاى پیرامونشان پویا مى ساختند و به سمت و سوى مسائل جدید و عام المنفعه ساماندهى مى کردند.
اگر کودکان و نوجوانان احساس کمبود محبت کنند و در برخوردهاى اجتماعى، چه در محیط خانه چه در اجتماع ـ از نظر احساسى و عاطفى ـ اقناع نشوند و به سنین بالاتر بروند، دوگانگى شخصیت پیدا مى کنند و زمینه هاى بهتر تربیت و هدایت در آنها کاهش مى یابد. در نتیجه، نظام هاى آموزشى و تربیتى نیز با افرادى سرگردان و عقده اى و بعضا قانون گریز مواجه مى شوند که نمى توانند کار چندانى براى اصلاح و تربیت آنها انجام دهند.
امام صادق(علیه السلام) در این زمینه مى فرمایند: « حضرت موسى (علیه السلام) از خداوند پرسید: خدایا، برترین اعمال نزد تو کدام است؟ خداوند فرمود: دوست داشتن کودکان؛ زیرا من آنها را بر فطرت توحید خود آفریدم و اگر آنها را بمیرانم، همه آنها را، به رحمت خود، به بهشت داخل مى کنم.»(1)
